Guds kjærleik er som stranda og som graset,
som vind og vidd og jord og allheims rom.
Vi fridom fekk å bu der, gå og koma,
å seia ja til Gud og seia nei.
Guds kjærleik er som stranda og som graset,
som vind og vidd og jord og allheims rom.
I salmen frå den grensesprengande 68-er generasjonen skildrast eit stort fritt rom å leve i. Og mennesket sin fridom til å seia JA til Gud og seia NEI.
Det var viktig i seia NEI den gongen ein protesterte mot Vietnakrigen, fridomen til å kritisere styresmakter og autoritetar. Det er viktig når du er tre år og skal finne ut kven du sjølv er. Å kunne seie NEI er nødvendig for grensesetting, sjølvstende og ansvar.
Å kunne seie JA er nødvendig for å la undere skje. Eg minnest eit grensesprengande eksperiment då eg var student. Vi var samla i ein stor ring, en av oss skulle vende oss til sidemannen med ein påstand om vedkommande: som for eksempel «Eg høyrer du stel gardiner frå butikkane». Vedkommande skulle då svare JA – og så fortsette å snakke til leiaren stoppa leiken. Det kjendest som ei umogleg oppgåve då vi fekk henne – snakke uavbrutt om noko vi ikkje hadde førebudd oss på. Men ordet JA var det forløysande; det opna rommet for fantasien og det sprudla ut dei mest fantastiske forteljingar om kva stjålne gardinar vart brukte til. Energien steig i gruppa og latteren sat laust!
Som NEI er naudsynt for sjølvstende er JA forløysande på glede, fellesskap og skapartrong. JA er nøkkelen til at dei store ting kan skje.